Heinrich Heine

thumb|Heinrich Heine 1837 Christian Johann Heinrich Heine (Düsseldorf, 13 december 1797 - Parijs, 17 februari 1856) was een Duitse dichter van Joodse afkomst. Hij werd geboren als ''Harry Heine'', maar liet zich in 1825 Luthers dopen onder de naam Heinrich Heine. In 1824 keerde hij terug naar Göttingen om er zijn doctorstitel in de rechten te behalen en waar hij lid werd van de studentenvereniging Corps Guestphalia, dat meermaals in zijn werken voorkwam. Een meer innerlijke band met het geloof kreeg hij echter pas toen hij aan het eind van zijn leven verlamd op zijn ziekbed in Parijs lag, waar hij sinds 1831 in zelfgekozen ballingschap woonde. Hij ligt begraven op de begraafplaats van Montmartre.

Heine behoorde tot de Romantiek en maakte vele ironische en spitsvondige gedichten die ook tegenwoordig nog mensen aanspreken. Hij werkte soms samen met zijn tijdgenoot Karl Marx, die ook corpsstudent is geweest bij Corps Palatia Bonn, waar Heine heeft gestudeerd.

Innerlijk was Heine een tegenstrijdig mens, enerzijds voelde hij zich Duitser, anderzijds wereldburger; dezelfde soort dubbele gevoelens had hij ook ten aanzien van het jodendom en de romantiek.

Beroemd is zijn uitspraak "dort wo man Bücher verbrennt, verbrennt man auch am Ende Menschen" ("waar men boeken verbrandt, verbrandt men uiteindelijk ook mensen"), die als een profetische vooruitblik geldt voor wat er later in het 'Derde Rijk' van Hitler zou plaatsvinden.

Een beroemde dichtbundel van hem is ''Das Buch der Lieder'' met onder andere ''Die Lorelei'' en ''Im wunderschönen Monat Mai''.

Naar hem is in 1988 de Heinrich Heine-Universiteit in zijn geboortestad Düsseldorf genoemd. Door Wikipedia aangeleverd