Francisco Franco

) | öncegelen = Manuel Azaña
| sonragelen = I. Juan Carlos
| makam1 = İspanya Başbakanı | dönembaşı1 = 30 Ocak 1938 | dönemsonu1 = 8 Haziran 1973 | yardımcısı1 = | öncegelen1 = Juan Negrín | sonragelen1 = Luis Carrero Blanco | doğum_adı = Francisco Franco Bahamonde | doğum_tarihi = | doğum_yeri = Ferrol, Galiçya, İspanya | ölüm_tarihi = | ölüm_yeri = Madrid, İspanya | partisi = | eşi = Carmen Polo | çocukları = | ebeveynler = | ilişkiler = | öğrenim = | meslek = | dini = Roma Katoliği | imza = Francisco Franco Signature.svg | takma_adı = | bağlılığı = İspanya Krallığı

İkinci İspanya Cumhuriyeti

Franco İspanyası
| alanı = | hizmetyılları = 1907–1975 | rütbesi = 20px Mareşal | birimi = | kumandaettiği = | savaşları = Rif Savaşı
İspanya İç Savaşı | ödüller = }}

Francisco Franco Bahamonde, (4 Aralık 1892, Ferrol - 20 Kasım 1975, Madrid, İspanya), 1936'da İkinci Cumhuriyet'in demokratik hükûmetine karşı gerçekleştirilen askerî darbenin liderlerinden biri olan İspanyol asker ve diktatördü. 1 Ekim 1936'da isyancı tarafın başkomutanı olarak atandı, taraftarları tarafından ''el caudillo'' (önder) ilan edildi ve çatışmanın sona ermesinden ölümüne kadar 1975'e kadar devlet başkanı olarak görev yaptı. Ayrıca 1938'den 1973'e kadar hükûmet başkanı olarak görev yaptı.

Nisan 1937'de, Falange Española de las JONS ve Comunión Tradicionalista'nın birleşmesi sonucu oluşan tek parti olan Falange Española Tradicionalista ve de las Juntas de Ofensiva Nacional Sindicalista'nın (FET y de las JONS) ulusal lideri olarak kendini ilan etti. Savaşın bitiminde otoriter bir diktatörlük veya yarı faşist bir rejim kurdu ve Alman ve İtalyan totalitarizmlerinin işçi ilişkileri, otarşik ekonomi politikaları, estetik, sembollerin kullanımı ve "''Movimiento Nacional''" olarak adlandırılan alanlardaki etkilerini açıkça dahil etti. Rejimin son demlerinde, gelişimci diktatörlüklere daha yakın bir geçiş yaptı, ancak her zaman artakalan faşist özellikleri korudu. Rejimin bütünü, belirgin bir ideolojiden çok antikomünizm ve milliyetçi Katolikçiliğin öne çıktığı "frankizm" olarak bilinir.

Ordunun ve Devlet Başkanlığı'nın başında olduğu dönemde, özellikle iç savaş sırasında ve rejimin ilk yıllarında, yenilen cumhuriyetçi tarafın yandaşlarına karşı güçlü bir baskı uygulandı. Bu baskıya ek olarak yüz binlerce İspanyol yurtdışına sürgün edildi [es]. Toplam ölü sayısı, çoğunluğu toplama kamplarında, yargısız infazlarda veya cezaevlerinde olmak üzere birkaç yüz bin kişiyi buldu. Yukarıdaki bilgiler Wikipedia'dan alınmıştır